ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ

Από την συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε σήμερα στην ΕΣΗΕΑ και πήραν μέρος τα Σωματεία εργαζομένων στο ΚΕΘΕΑ, στον ΟΚΑΝΑ, Εργαζόμενοι στο 18 ΑΝΩ και στα Κέντρα Πρόληψης :

Αθήνα 21 Μαΐου 2013

«Όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή», έλεγε ο Ουγκώ, χωρίς να μπορούσε να φανταστεί πως τα λόγια του στην μεσαιωνική Ελλάδα του 2013, θα μπορούσαν να βρουν την πιο άγρια και εφιαλτική αντιστροφή τους. Τι άραγε ανοίγει όταν κλείνει ένα σχολείο; Τι άραγε ανοίγει όταν συρρικνώνεται μια μονάδα υγείας ή καταργείται μια κλινική; Τι μπαίνει στη θέση των φαρμάκων που δεν μπορούν να αγοράσουν οι ηλικιωμένοι ή οι καρκινοπαθείς; Τι μπαίνει στη θέση των εργασιακών σχέσεων που λεηλατούνται και στην ανεργία που καλπάζει; Μα τίποτα δεν μπαίνει στη θέση των παραπάνω. Γιατί δεν τους νοιάζει και δεν τους αφορά.  Ή μάλλον το καθεστώς, στην πλήρη αναστροφή των λόγων του Ουγκώ, δημιουργεί μια τεράστια κοινωνική φυλακή, στη θέση όλων αυτών που καταργεί με πρόσχημα τις «διαρθρωτικές αλλαγές» και την εξαρτημένη ανάπτυξη.

Και στο χώρο της απεξάρτησης, αλλά και στο ΚΕΘΕΑ,  η πορεία ακολουθεί όλα τα προηγούμενα και η πραγματικότητα είναι η ακόλουθη:

1. Υποχρηματοδότηση και διακοπή προσλήψεων
2. Διαφαινόμενες «διαρθρωτικές αλλαγές», συρρίκνωσης, δηλαδή  «μνημονιακό νοικοκύρεμα», που όπως έχουμε δει σημαίνει πόσα κεφάλια και ψυχές (εργαζόμενους και εξαρτημένους) πετώ στο Καιάδα, για να εξοικονομήσω, υποτίθεται, χρήματα.  (Λέμε υποτίθεται, καθώς ακόμα και με τη δική τους λογιστική λογική, ένας χρήστης στο δρόμο στοιχίζει 136 euro, ενώ ένας θεραπευόμενος σε θεραπευτική κοινότητα, στοιχίζει περίπου 23 Εuro).
3. Προετοιμασία για το πλήρες πέρασμα της απεξάρτησης, όπως συνολικά της Υγείας, στην κερδοσκοπική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών. Το γκρέμισμα έχει ήδη ξεκινήσει. Το όφελος για το ιδιωτικό κεφάλαιο θα είναι μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο( όταν δηλαδή αναπόφευκτα η κρίση κάποια στιγμή θα τελειώσει ,  αφού, στο μεταξύ, θα έχουν πεθάνει άτομα και θα έχουν καταστραφεί οικογένειες). Στο άμεσο μέλλον, ποιοι άραγε από τους χρήστες θα μπορούν να αγοράζουν τις υπηρεσίες απεξάρτησης, που εν μέρει θα περάσουν στον ιδιωτικό τομέα; Είναι φανερό πως η καταστροφική αυτή κυβέρνηση, έχει σχεδιάσει  μια ενδιάμεση περίοδο «κοινωνικής ερήμου»,  με παράπλευρες απώλειες, ανθρώπινες ζωές.  Οι διαφαινόμενες, μάλιστα,  απολύσεις στον τομέα μας, θα οδηγήσουν αναπόφευκτα και τους θεραπευτές που θα μείνουν άνεργοι, να αναζητήσουν εργασία με όρους σκλαβιάς σε ιδιωτικά κέντρα κλινικές ή να προσπαθήσουν να ανοίξουν δικές τους υπηρεσίες, ολοκληρώνοντας την πλήρη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στο τομέα και την κατάργηση ουσιαστικά της δημόσιας και δωρεάν υγείας και απεξάρτησης.
4. 4.       (Την ενοικίαση σε ιδιώτες μονάδων του Εθνικού Συστήματος Υγείας, οι οποίες “υπολειτουργούν”(!)  , εξήγγειλε, με ανακοίνωσή του, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας (βέβαια κατά την πάγια συστημική τακτική δεν αναφέρουν ποιός τα έφερε στην σημερινή στρεβλή κατάσταση). Παράλληλα, ο υπουργός Υγείας, Αντρέας Λυκουρέντζος ανέφερε ότι θα «αξιοποιηθεί» η ακίνητη περιουσία των νοσοκομείων!)
5. H σταδιακή κατεδάφιση του εναπομείναντος Ε.Σ.Υ, συμπαρασύρει μαζί του και όλες τις πρακτικές υποστήριξης των εξαρτημένων –τόσο σε επίπεδο Πρόληψης, όσο και Θεραπείας –  που επιτυγχάνονταν μέσω της επαρκούς δικτύωσης, με βασικό πυλώνα παροχής τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας  και κοινωνικής φροντίδας ( διαγνωστικές εξετάσεις, νοσηλεία, κάλυψη προνοιακών αναγκών, ιατροπαιδαγωγικές δομές, υποστήριξη οικογενειών, κα.)
6. Η ισοπεδωτική λογική στην απεξάρτηση δείχνει να έχει ένα κοινό παρανομαστή, την φθήνια: φθηνά φάρμακα, φθηνοί χρήστες ναρκωτικών, φθηνό προσωπικό, φθηνή ποιότητα, φθηνή προοπτική, φθηνό όραμα. Και μάλιστα σε έναν τομέα, όπως αυτό της ψυχικής υγείας,  στον οποίο προβάλλεται και ενσαρκώνεται η επιβάρυνση των βίαιων αλλαγών που επιφέρει η οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Αύξηση των αυτοκτονιών και των καταθλίψεων, διεύρυνση παραβατικών συμπεριφορών, αποδιάρθρωση των οικογενειακών σχέσεων, επιδείνωση περιστατικών βίας και αύξηση της κατάχρησης αλκοόλ και εξαρτησιογόνων ουσιών ή προβλημάτων τζόγου, κ.α. Προβλήματα που  εντείνουν την ανάγκη κοινωνικής διαχείρισης των επιπτώσεων αυτών με ανάγκη μακρόχρονης επένδυσης και σχεδιασμού και όχι με την δολοφονία των δημόσιων δομών υγείας και απεξάρτησης.
7. Έλλειψη δημοκρατίας και συνακόλουθη υποτέλεια στην τρόικα που ουσιαστικά παίρνει τις αποφάσεις. Το ήδη ψηφισμένο νομοσχέδιο, είναι πιθανό σε μια νύχτα, να έχει νόημα και εφαρμογή, μόνο στο μνημονιακό πλαίσιο αναδιαρθρώσεων, που οι επικυρίαρχοι θα υποδείξουν.  Αδειάζοντας όλους τους πολιτικούς που σχεδίαζαν υποτίθεται αυτόνομα, ένα νομοσχέδιο για την πρόληψη και την απεξάρτηση.

ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ?:

–          Τα κοινωνικά και συλλογικά ζητήματα, θέτουν και την ανάγκη κοινωνικών και συλλογικών δυναμικών λύσεων και συμμαχιών. Μέσα από την διαφορετικότητά μας, ως θεραπευτικά μοντέλα απεξάρτησης και πρόληψης, κάτι που ξεκινά από την ουσία του δημοκρατικού πλουραλισμού.

–          Απαντάμε με την αναγκαιότητα το κίνημα στους χώρους της υγείας να βρεθεί σύμμαχο με τις λαϊκές τάξεις στη διεκδίκηση μιας εναλλακτικής  διαδρομής. Που θα οικοδομήσει, από τώρα, ένα γνήσιο κοινωνικό μέτωπο για την ουσιαστική Δημοκρατία, την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και την επιβίωση των γενιών που έρχονται.

–          Απαντάμε με την αντιπληροφόρηση και την διάδοση των αληθινών επιπτώσεων της πολιτικής του μνημονίου στους ψυχικά ευάλωτους πληθυσμούς και ενάντια στην σπίλωση και την απαξίωση των εργαζομένων.

–          Απαντάμε με την υπέρβαση προσωπικών και επαγγελματικών νοοτροπιών και  αγκυλώσεων ή του συντεχνιακού και κομματικού πνεύματος παλιάς κοπής. Απαιτείται, με άλλα λόγια, η εφαρμογή της πιο απλής αλλά και πιο θεμελιώδους αρχής στη ψυχοθεραπεία. Οποιαδήποτε αλλαγή θέλουμε να προκαλέσουμε σε άλλον θα πρέπει ήδη να έχει ξεκινήσει από εμάς.

–          Απαντάμε με την ανάγκη, η βοήθεια στους χρήστες υπηρεσιών να σχεδιάζεται από όλους τους εμπλεκόμενους ( προσωπικό, γονείς, θεραπευόμενους) στο πλαίσιο ενός σχεδίου, μιας εθνικά ανεξάρτητης και αυτόνομης πολιτικής βούλησης.

–          Και τέλος, απαντάμε, με την ανθρωπιά και την κοινωνική αλληλεγγύη ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού κανιβαλισμού, που απειλεί τόσο τους θεραπευόμενους, όσο και τους εργαζόμενους.

Δημήτρης Γιαννάτος

Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ