Επιστολή συναδέλφου.

Ο Πρόεδρος του απερχόμενου Δ.Σ του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, συνάδελφος Θανάσης Τζιούμπας, έστειλε την παρακάτω επιστολή προς δημοσίευση: 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ αντιμετωπίζει μια κρίση. Συμπτώματα η δυσκολία να κάνουμε τις εκλογές, η δυσκολία να υπάρξουν υποψήφιοι, οι κομματικές προτεραιότητες που μας προέκυψαν εσχάτως, η γκρίνια (ορθή ή όχι) προς όσα έκανε ή δεν έκανε ο Σύλλογος ως τώρα, ειδικά σε θέματα που αφορούσαν ομάδες ειδικοτήτων των συναδέλφων.

Αιτίες η έλλειψη εμπιστοσύνης ότι μπορεί κάτι να αλλάξει (ή να σωθεί) με την συλλογική δράση, κι αυτό το μούδιασμα που έρχεται σαν ηχώ από την κοινωνία και δηλητηριάζει το σήμερα και (κυρίως ) το αύριο.

Οι κρίσεις χρειάζονται υπερβάσεις.  Οι καιροί που ζούμε, καιροί των «αιφνιδίων θανάτων» στην οργουελιανή νεογλώσσα, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Κανείς δεν είναι ασφαλής όσο βαθιά και να χώσει το κεφάλι στην άμμο των διαβεβαιώσεων και των επαίνων της κυρίας Μακρή ή του τηλεβιβλιοπώλη υπουργού. Το διακύβευμα είναι η ύπαρξη μας ως εργαζόμενων και του ΚΕΘΕΑ ως οργανισμού.   Γύρω μας δομές υγείας και φροντίδας, πολύ μεγαλύτερες, που καλύπτουν το σύνολο του πληθυσμού κι όχι κάποια «ειδική ομάδα»,  καταρρέουν με πάταγο. Να μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα θιγούμε κι εμείς.

Στις συνθήκες αυτές  ο Σύλλογος είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Όχι πια ως «συνδικαλισμός εσωτερικού χώρου» που αναζωογονείται κάθε δύο χρόνια  για το τι θα πάρουμε από κάποια ΣΣΕ αλλά ως ένας δρόμος για να υπερασπίσουμε την ύπαρξη μας και την αξιοπρέπεια μας ως εργαζόμενοι.

Όλα τα άλλα, η κούραση, η αίσθηση ότι αρκετά δώσαμε κι ήρθε η σειρά «των άλλων», η μοναξιά που βιώνει κανείς όταν εκπροσωπεί μια φθίνουσα συμμετοχή, οι δυναμικές που πρέπει να αλλάξουν, η αλλεργία στην ισόβια εκπροσώπηση, στην φάση αυτή και με τους κινδύνους που ελλοχεύουν δεν μπορεί παρά να είναι δευτερεύοντα.

Οι εκλογές του Συλλόγου στις συνθήκες αυτές καθίστανται κρίσιμες. Ο κίνδυνος είναι να αποτελέσουν ένα ακόμη βήμα στην αποστράτευση: μειωμένη διαθεσιμότητα, μειωμένη συμμετοχή, δεν γίνεται τίποτε, οπότε καλά έκανα και δεν έκανα τίποτα, η προφητεία επιβεβαιώνει τον εαυτό της. Και τότε θα βρεθούμε γυμνοί και κατά μόνας να αντιμετωπίσουμε το blietzkrieg του κάθε Άδωνη.

Να βάλουμε όλοι πλάτη. Αυτό σημαίνει πως παρά την κόπωση, την φθορά ή τις άλλες προτεραιότητες, έχουμε ευθύνη να στηρίξουμε με την συμμετοχή μας την εκλογική διαδικασία, και αυτό περιλαμβάνει και την διαθεσιμότητα να συμμετέχουμε στα ψηφοδέλτια, ως μια πράξη στήριξης μιας από τις κορυφαίες διαδικασίες του Συλλόγου. Κι αυτό περιλαμβάνει και τους συναδέλφους που έχουν συμμετάσχει  από θέση ευθύνης στην δράση του. Αλλιώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα ηθικά διλήμματα της ευθανασίας, Καθώς  η ενθάρρυνση  των συναδέλφων να συμμετέχουν  με την ψήφο τους θα φέρει ένα στίγμα ανακολουθίας

Με αυτό το σκεπτικό, όσο κι αν θα κατηγορηθώ προσωπικά για αναξιοπιστία, προτιμώ να συμμετάσχω στις εκλογές και να κριθώ από τους συναδέλφους.

Θανάσης Τζιούμπας