metro/which side are you on

τι γίνεται τελικά με το μετρό; τι είναι αυτοί οι τύποι; λαμόγια συνδικαλιστές; κομματικοί εγκάθετοι; επαναστάτες; κάτι σαν τους ανθρακωρύχους της αγγλίας; πρωτοπόροι; τσαμπουκάδες; τζάμπα μάγκες που κλείνουν το μετρό την ώρα που παίρνουν ρεπό και μονοήμερες άδειες ασθενείας; ελίτ καλοπληρωμένοι απ’ το δημόσιο; κακοπληρωμένοι τεχνίτες που δουλεύουν σε δύσκολες συνθήκες και τους κόβουν επιδόματα; μπολσεβίκοι; χούλιγκανς; τι τέλος πάντων;;;

υπέγραψα και συνδιαμόρφωσα μια ανακοίνωση συμπαράστασης του σωματείου που ανήκω για τους εργαζόμενους στο μετρό πριν από λίγο. πριν το κάνω είχα πολλές ερωτήσεις και ενστάσεις. αρνούμενος να φάω αμάσητη την προπαγάνδα της κυβέρνησης που εσχάτως ασχολείται και με την παραγωγή παραποιημένων ταινιών μικρού μήκους αντισυριζικού περιεχομένου αλλά και τις συνδικαλιστικές πρακτικές και αιτιάσεις ενός άλλου σωματείου σκέφτηκα ότι, αντί να αναρωτιέμαι για τα παραπάνω που είναι της μόδας σήμερα στο διαδίκτυο, καλό θα ήταν να κάνω δυο συγκεκριμένες δουλειές.

1. να αναρωτηθώ πρώτα όχι τι είναι οι εργαζόμενοι στο μετρό αλλά τι είναι αυτή η κυβέρνηση που τους καταγγέλει για εκβιασμό και 2. να ασχοληθώ λίγο με το πλαίσιο και την συγκυρία όπου λαμβάνει χώρα η απεργία.

ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που καταγγέλουν για εκβιασμό; μου φαίνεται ότι πρόκειται για τους πιο σιχαμένους εκβιαστές που έχω δει ποτέ. ούτε στη φυλακή δεν υπάρχει τόση ωμή ψυχολογική βία και εκβιασμός. τι να πρωτοθυμηθώ; ευρώ ή δραχμή, ζωή ή θάνατος, πληρωμή φόρων ή φυλάκιση, συμμόρφωση ή δίωξη, υποταγή ή κλωτσιά στο μηχανάκι σου παλιομαλάκα πιτσιρικά, κωλοφίλημα (και μιλάμε για κώλο σαμαρά, μην πάει το μυαλό σας) ή απαγγελία κατηγορίας για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση… κι άλλα τέτοια χαριτωμένα. είναι αυτοί που, αφού έχουν κάνει πάρτι τη μιζέρια μας, αφού έχουν εξασφαλίσει την στρεβλωμένη (μεν) ζωούλα (ωστόσο) τους, έχουν την απαίτηση να κάθονται και στο σβέρκο μας κανονικά και να μας νουθετούν: “φάγατε πολύ πριν, ψοφήστε τώρα”. πρόκειται για τους τύπους εκείνους που κρύβονται πίσω από ασυλίες και πουλάνε τσαμπουκά όπου σταθούν κι όπου βρεθούν υπεραμυνόμενοι των επιλογών που έφεραν τους ανθρώπους αυτού του τόπου στην σημερινή κατάσταση. πρόκειται για καταξιωμένους καταστροφείς, υποτελείς σε επιλογές και αποφάσεις που στόχο έχουν την απόλυτη ισοπέδωση μισθών και συντάξεων. πρόκειται για τους μεγαλύτερους θιασώτες ενός νεοαυταρχικού/φασιστικού μορφώματος που όμοιό του δεν είχαμε ποτέ.
η απεργία στο μετρό στο μεταξύ έρχεται σε μια συγκυρία απόλυτης εξουθένωσης των εργαζομένων. σε μια εποχή που η ανεργία φτάνει σε ύψη δυσθεώρητα. σε μια εποχή που τα όρια της ανθρώπινης ζωής κι αξιοπρέπειας έχουν βυθιστεί όσο πιο χαμηλά γίνεται. σε μια εποχή που η κοινωνική φροντίδα στις ευάλωτες ομάδες είναι πολυτέλεια. σε μια εποχή που έρχεται το ενιαίο μισθολόγιο να ισοπεδώσει ανθρώπους και ικανότητες και εμπειρίες μ’ έναν ολοκληρωτικό τρόπο. σε μια εποχή που η καταστροφή και το ξεπούλημα είναι ορατά. σε μια εποχή που η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε παραγωγή συκοφαντικών βίντεο. σε μια εποχή που οι χρυσαυγίτες μπάτσοι (με στολή ή χωρίς) οργιάζουν. σε μια εποχή που το πολιτικό ζητούμενο είναι βέβαια και σίγουρα η γενική απεργία, η ανατροπή της κυβέρνησης και η προσπάθεια διάσωσης εάν και εφόσον κατανοήσουμε όλοι ότι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.

μετά τα παραπάνω είμαι σε θέση να πω ότι στηρίζω με κάθε τρόπο την απεργία στο μετρό. κι ας έχουν γίνει συνδικαλιστικά ατοπήματα. ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι ευέλικτος στην παρούσα συγκυρία. κι ας είναι μπερδεμένα τα πράγματα εσωτερικά – δεν συμμετέχουν όλοι στην απεργία. κι ας είναι τρομακτική η επίδραση στον υπόλοιπο πληθυσμό – αυτός είναι κι ένας λόγος που ενδεχομένως αυτή η απεργία μπορεί να ακουστεί περισσότερο από άλλες. στηρίζω την απεργία επειδή επίσης περιλαμβάνει το αίτημα της υπογραφής συλλογικής σύμβασης την ώρα που η κυβέρνηση θέλει να κάνει τις συμβάσεις κουρελόχαρτα. στηρίζω την απεργία επειδή δεν την βλέπω σαν μια διεκδίκηση εξαίρεσης του μετρό από το ενιαίο μισθολόγιο αλλά σαν έναυσμα για μαζικότερη αντίσταση στην ολοκληρωτική λογική αυτής της εφαρμογής. επειδή η επίσημη προπαγάνδα μας έχει σερβίρει εδώ και λίγες μέρες τα άπειρα ψέματα περί υπέρογκων αμοιβών στο μετρό.

είναι ώρα για να παίρνει κανείς θέση, δεν είναι για αδιαφορία. είναι ώρα για αλληλεγγύη στους διωκόμενους. ώρα αλληλεγγύης στους διαμαρτυρόμενους. κι όσοι μιλούν για κομματικά μαγαζάκια θα ήταν καλό να μιλήσουν με αληθινούς εργαζόμενους στο μετρό. κι εκεί όπως κι αλλού έγιναν και μαλακίες προφανώς. ποιο είναι το θέμα τώρα; η εξόντωση της αντίστασης στο μετρό ή η εξάπλωσή της σε όλους τους χώρους δουλειάς; θα μπορούσε το συνδικαλιστικό όργανο του μετρό να προχωρήσει σε άλλες, περισσότερο αλληλέγγυες μορφές αντίστασης και διαμαρτυρίας; να μεταφέρει τους ανθρώπους δωρεάν παρανομώντας; ενδεχομένως ναι, από την άλλη δεν είμαι εγώ αυτός που θα τους πει τι να κάνουν κι ούτε είμαστε στην ιταλία του ’70.

τελικά τι είναι οι εργαζόμενοι στο μετρό επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα; νομίζω ούτε καλοπληρωμένοι εκβιαστές και λαμόγια ούτε οι τρομεροί πρωτοπόροι επαναστάτες. απλά, πρόκειται για εργαζόμενους που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους και ένα επίπεδο διαβίωσης πάνω από αυτό της απλής επιβίωσης (;) που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

εγώ έχω έναν λόγο παραπάνω να στηρίζω. όπως λίγοι κοντινοί μου ξέρουν λατρεύω τα μετρό όλου του κόσμου. όσοι τα φροντίζουν και τα κρατάνε ζωντανά και σε κίνηση έχουν την ολόψυχη συμπαράστασή μου

ΠΗΓΗ: paperback writer